بررسی ارتباط بین افیوژن پریکارد با نیتروژن اوره خون و کراتینین و برخی پارامترهای آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه در بیمارستان دکتر شریعتی و اشرفی اصفهانی در سال 1380

  سابقه و هدف: پریکاردیت و افیوژن پریکارد یکی از عوارضی است که در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه دیده می شود و باوجود اینکه از زمان آغاز دیالیز از دهه 60 شیوع آن از 50% به 10% کاهش یافته است، ولی همچنان این عارضه در این دسته از بیماران موجب مرگ و میر قابل توجهی می شود. بسیاری از این بیماران بدون علامت هستند و تنها براساس یافته های اتفاقی در عکس قفسه سینه، الکتروکاردیوگرافی و یا اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می شوند.   مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که به منظور بررسی ارتباط بین افیوژن پریکارد با نیتروژن اوره خون و کراتینین و سایر پارامترهای آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه در بیمارستان دکتر شریعتی و اشرفی اصفهانی در سال 1380 انجام گرفته است، 132 بیمار تحت همودیالیز مزمن، تحت بررسی با اکوکاردیوگرافی و اندازه گیری برخی پارامترهای آزمایشگاهی از جمله نیتروژن اوره خون، کراتینین، هموگلوبین، کلسیم، کلسترول تام، فسفر، حاصلضرب فسفر در کلسیم، تری گلیسیرید و اسید اوریک قرار گرفتند.   یافته ها: شیوع افیوژن پریکارد 13% بود. 6.1% بیماران افیوژن اندک، 6.1% افیوژن متوسط و 0.8% (یک بیمار) افیوژن شدید پریکارد داشتند. فقط یکی از بیماران با افیوژن متوسط علایم پریکاردیت به صورت درد سینه تیپیک داشت و بقیه بدون علامت بودند. بین افیوژن پریکارد با Cr و BUN سرم ارتباط معنی دار معکوسی وجود داشت ( P <0.05) و بین سایر پارامترها ارتباط معنی داری یافت نشد. در بیماران مبتلا به افیوژن پریکارد اندک در مقایسه با میزان متوسط افیوژن پریکارد، میزان آلبومین و فسفر سرم بالاتر بود ( P <0.05). نتیجه گیری و توصیه ها: با در نظر گرفتن ارتباط معنی دار و معکوس افیوژن پریکارد با Cr و BUN سرم، به نظر می رسد که افزایش شدت دیالیز، شدت و شیوع افیوژن پریکارد را کمتر کند. اگرچه برای تایید این موضوع به مطالعات بیشتر نیاز است و استفاده از روشی که به صورت کمی میزان افیوژن پریکارد را مشخص کند به عنوان مثال روش ( Simpson ) موجب افزایش دقت نتایج بدست آمده خواهد شد.